O TAEKWON-DO SŁÓW KILKA…

Taekwon-Do (태권도): sztuka samoobrony powstała w Korei w 1955 r. Wymyślona i naukowo opracowana przez gen. Choi Hong Hi.

W dosłownym tłumaczeniu słowo Taekwon-Do oznacza:

tae — stopa, kopnięcie;
kwon — pięść;
do — droga, sposób życia.

Nazwa sztuki oddaje ściśle jej treść: poddawanie ciała kontroli umysłu, kształtowanie samego siebie poprzez trening walki.

Powstało współcześnie i w ciągu kilkudziesięciu lat swego istnienia doprowadziło tradycyjny dorobek sztuk walki do technicznej perfekcji uzupełniając go o wiele technik stanowiących “rewolucję”. Stało się to możliwe zarówno dzięki wytrwałości sztabu ekspertów Taekwon-Do, jak również konsekwencji, z jaką każda technika została przeanalizowana w świetle praw biomechaniki i fizjologii ciała ludzkiego, i przekonstruowania tak, by stała z nimi w całkowitej zgodzie. Podstawą Taekwon-Do są: system założeń filozoficzno-moralnych, techniki podstawowe, 24 ściśle określone układy formalne oraz współzawodnictwo sportowe oparte na czterech konkurencjach indywidualnych i drużynowych tj. układach formalnych, walce, technikach specjalnych i testach siły.

Cechami charakterystycznymi dla Taekwon-Do są:

• terminologia i frazeologia,
• teoria uzyskiwania siły technik,
• metody treningu,
• systemy nauczania,
• moralne zasady i filozofia,
• technika taekwon-do,
• system rang i wymagań egzaminacyjnych,
• ubiór i wyposażenie zawodników, trenerów i instruktorów oraz sędziów.

Taekwon-Do łączy w sobie korzyści zdrowotne — płynące z wieloletniego nieprzerwanego treningu, praktyczne — wynikające ze zdolności obrony przed zagrożeniem oraz oddziaływanie kształtujące psychikę — poprzez aktywny stosunek do siebie i otoczenia, systematyczność i wytrwałość. Specyfiką Taekwon-Do jest nastawienie na wyrobienie równoważnej zdolności posługiwania się w walce uderzeniami rąk i nóg w obronie oraz ataku. Uwidacznia się to w bogactwie i doskonałości technik zarówno ręcznych jak i nożnych.

Te ostatnie, zwłaszcza wykonywane z wyskoku zyskały rozgłos w świecie sztuk walki, stając się niedoścignionym wzorem. Jest niezaprzeczalnym faktem, że od chwili pojawienia się Taekwon-Do zaobserwować można wymuszone wyższością jego technik wprowadzenie zmian i rozwój tradycyjnych sztuk walki, szczególnie w stanowiących z reguły ich piętę Achillesa technikach nożnych. W opinii wielu praktyków sztuk walki, Taekwon-Do, jest najdojrzalszym, najpełniejszym i najbardziej jednorodnym technicznie z istniejących systemów walki wręcz. Oferuje swym zwolennikom z jednej strony wszelkie możliwości wykorzystania nieuzbrojonego ciała w samoobronie w racjonalny, skuteczny sposób i odznacza się wysokimi walorami etyczno-wychowawczymi z drugiej.

Cechujące Taekwon-Do piękno, logika i konsekwencja założeń teoretycznych, skuteczność technik oraz bezpieczeństwo stosowanych metod nauczania i treningu połączone z dbałością o rozwój wewnętrzny adepta sprawiły, że jest ono obecnie najliczniej uprawianą sztuką walki na świecie.